De globale temperatuur op onze aarde wordt niet alleen bepaald door de afstand van de aarde tot de zon maar ook door het koolzuurgas gehalte (CO2) in de atmosfeer. Zonder het CO2 zou onze aarde zo koud zijn dat leven in zijn huidige vorm onmogelijk zou zijn. Door het CO2 blijft de gereflecteerde warmte in onze atmosfeer gevangen. Een stijgend CO2 gehalte zal een verhoogde gemiddelde temperatuur op aarde als gevolg hebben. Dit effect staat bekend als het broeikaseffect. Aangezien de oceanen de grootste CO2 reservoirs zijn (ongeveer 50 keer zoveel dan in de atmosfeer) neemt het oceaanonderzoek een belangrijke plaats in bij het onderzoek naar het broeikaseffect. Op de oceaanbodem liggen ontelbare skeletjes van ééncellige organismen, zogenaamde planktische foraminiferen. Deze zijn opgebouwd uit kalk en spelen daarom een belangrijke rol bij de CO2 balans van de oceanen. Tevens bevatten ze waardevolle informatie over o.a. de temperatuur van het oceaanwater uit een ver verleden en dus over het komen en gaan van ijstijden.